Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Η θάλασσα



Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

(1962)
Ντίνος Χριστιανόπουλος

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο έρωτας

Ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα
γεμάτος όνειρα και υποσχέσεις
για ταξίδια μακρινά σε πελάγη ήρεμα
και κόλπους απάνεμους.

Ένας καλός καπετάνιος και ένα γερό σκαρί
και εσύ ναύτης πρόθυμος
να τραβάς το κουπί -χωρίς κόπο-
με ένα μόνο γλυκό ψίθυρο στο αυτί.

Αλλά σαν πιάσει αέρας πολύς
τι κάνεις στο πέλαγος καταμεσής;
Δεν αρκεί μια προσευχή
ούτε ένας λόγος βαρύς!

Θέλει μπράτσα γερά,
καρδιά δυνατή, θάρρος
και υπομονή πολλή,
ελπίδα και πίστη στη ζωή.

Μπορεί το πανί να σκιστεί
και η βαρκούλα να βουλιάξει στη στιγμή,
μπορεί και ο αέρας να πάψει να φυσά
ή να φανεί μπροστά η στεριά.

Τι απ' όλα αυτά θα συμβεί;
Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι αυτή.
Το ταξίδι μ'αρέσει
αλλά ο καπετάνιος θέλει προσεκτική επιλογή!