Εκείνη...
Βγήκε από την θάλασσα, άπλωσε την πετσετούλα της πάνω στην ξαπλώστρα και μετά αφέθηκε να χαλαρώσει κάτω από το ζεστό μα συνάμα ευγενικό χάδι του ήλιου, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στη δύση του. Η καλύτερη στιγμή να απολαύσει κάποιος τις χαρές τις θάλασσας, χωρίς να καίγεται από τον ήλιο. Σιχαινόταν την αίσθηση λιπαρότητας που αφήνουν οι αντηλιακές κρέμες στο δέρμα της και δεν ήθελε να συμβάλλει στο σχηματισμό αηδιαστικών κηλίδων λαδιού που επιπλέουν πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας και αλλοιώνουν το πραγματικό χρώμα και την μυρωδιά των νερών.
Σκέφτηκε το γαλαζοπράσινο χρώμα των νερών στο νησί της και το σύγκρινε με αυτό της θάλασσας στην οποία μόλις είχε βουτήξει- μάλλον δεν υπήρχε καμία σύγκριση- αλλά παρόλα αυτά δεν πτοήθηκε. Το θαλασσινό νερό ασκεί κάθε φορά πάνω της τις ίδιες ευεργετικές ιδιότητες ανεξαρτήτως χρώματος. Κολυμπάει, επιπλέει, βουτάει, κάνει ότι γουστάρει και δεν σκέφτεται τίποτα. Η έλλειψη βαρύτητας μέσα στο νερό, η απεραντωσύνη του γαλάζιου χαλαρώνουν το κορμί και την ψυχή της. Αν ήταν βέβαια στο νησί της και όχι σε κάποια παραλία της Αττικής, μπορεί η χαλάρωση να ήταν εντονότερη αλλά πάντα ευχαριστιόταν με ότι μπορούσε να απολαύσει εκείνη τη στιγμή.
Άλλαξε νωχελικά πλευρό – βαρέθηκε να βλέπει τις πολυκατοικίες στο λόφο και από κάτω τα λεωφορεία να περνούν και να τις θυμίζουν τις πρωινές – ή ακόμα χειρότερα- τις αυριανές διαδρομές της και έστρεψε το βλέμμα της στη θάλασσα. Στο βάθος οι σανίδες του σερφ με τα πολύχρωμα φλούο πανιά τους δεν στάθηκαν ικανές να της αποσπάσουν την προσοχή για αρκετό χρόνο ακόμα. Έξω από το νερό η χαλάρωση δεν κρατάει πολύ και σύντομα οι σκέψεις άρχισαν και πάλι να πλημμυρίζουν το μυαλό της. Έπρεπε να φεύγει σιγά-σιγά. Είχε αφήσει δουλειά πίσω της και τώρα θα αναγκαζόταν να ξενυχτήσει για να είναι εντάξει με τις αυριανές υποχρεώσεις της.
Άθελά της σκέφτηκε ότι και κάποιος άλλος μπορεί να ξενυχτούσε απόψε διαβάζοντας αν και δεν ήταν και πολύ σίγουρη για το τελευταίο. Θα μπορούσε να βλέπει τηλεόραση, να μιλάει με τους φίλους του στο τηλέφωνο ή να πίνει ένα ποτάκι χαζεύοντας τη φωτισμένη Ακρόπολη. Τελοσπάντων, εκείνος ας κάνει ότι θέλει. Εκείνη δεν πρόκειται να του ξαναμιλήσει αν δεν περάσει το μάθημα. Όταν κάποιος βάζει ένα στόχο πρέπει να προσπαθεί να τον πετύχει και όχι να διαμαρτύρεται κάθε φορά που αναγκάζεται να στριμώξει τα προσωπικά του «θέλω». Βέβαια ήταν λάθος της να κρίνει τους άλλους με βάσει τις δικές της εμπειρίες. Επειδή εκείνη ήταν πάντα αυστηρή με τον εαυτό της, δε σημαίνει ότι και όλοι έπρεπε να κάνουν το ίδιο. Πάντα κατά βάθος ζήλευε τους ανθρώπους που δεν έθεταν στον εαυτό τους όριο απόδοσης και μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ακολουθήσουν μια παρόρμηση της στιγμής –αρκεί βέβαια η επιλογή τους αυτή να ήταν συνειδητή και να ήταν έτοιμοι σε κάθε περίπτωση να αποδεχτούν τις συνέπειες της επιλογής αυτής.
Μάλλον έπρεπε να είχε βάλει αντηλιακό. Ένιωσε τους ώμους της να μουδιάζουν καθώς έβγαζε το βρεγμένο μαγιό και έβαζε την μπλούζα της. Μάζεψε γρήγορα-γρήγορα τα πράγματά της, τίναξε την άμμο από τα πόδια της, φόρεσε τα πέδιλά της, πήρε ένα εμφιαλωμένο νερό από το περίπτερο και ξεκίνησε.
Βγήκε από την θάλασσα, άπλωσε την πετσετούλα της πάνω στην ξαπλώστρα και μετά αφέθηκε να χαλαρώσει κάτω από το ζεστό μα συνάμα ευγενικό χάδι του ήλιου, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στη δύση του. Η καλύτερη στιγμή να απολαύσει κάποιος τις χαρές τις θάλασσας, χωρίς να καίγεται από τον ήλιο. Σιχαινόταν την αίσθηση λιπαρότητας που αφήνουν οι αντηλιακές κρέμες στο δέρμα της και δεν ήθελε να συμβάλλει στο σχηματισμό αηδιαστικών κηλίδων λαδιού που επιπλέουν πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας και αλλοιώνουν το πραγματικό χρώμα και την μυρωδιά των νερών.
Σκέφτηκε το γαλαζοπράσινο χρώμα των νερών στο νησί της και το σύγκρινε με αυτό της θάλασσας στην οποία μόλις είχε βουτήξει- μάλλον δεν υπήρχε καμία σύγκριση- αλλά παρόλα αυτά δεν πτοήθηκε. Το θαλασσινό νερό ασκεί κάθε φορά πάνω της τις ίδιες ευεργετικές ιδιότητες ανεξαρτήτως χρώματος. Κολυμπάει, επιπλέει, βουτάει, κάνει ότι γουστάρει και δεν σκέφτεται τίποτα. Η έλλειψη βαρύτητας μέσα στο νερό, η απεραντωσύνη του γαλάζιου χαλαρώνουν το κορμί και την ψυχή της. Αν ήταν βέβαια στο νησί της και όχι σε κάποια παραλία της Αττικής, μπορεί η χαλάρωση να ήταν εντονότερη αλλά πάντα ευχαριστιόταν με ότι μπορούσε να απολαύσει εκείνη τη στιγμή.
Άλλαξε νωχελικά πλευρό – βαρέθηκε να βλέπει τις πολυκατοικίες στο λόφο και από κάτω τα λεωφορεία να περνούν και να τις θυμίζουν τις πρωινές – ή ακόμα χειρότερα- τις αυριανές διαδρομές της και έστρεψε το βλέμμα της στη θάλασσα. Στο βάθος οι σανίδες του σερφ με τα πολύχρωμα φλούο πανιά τους δεν στάθηκαν ικανές να της αποσπάσουν την προσοχή για αρκετό χρόνο ακόμα. Έξω από το νερό η χαλάρωση δεν κρατάει πολύ και σύντομα οι σκέψεις άρχισαν και πάλι να πλημμυρίζουν το μυαλό της. Έπρεπε να φεύγει σιγά-σιγά. Είχε αφήσει δουλειά πίσω της και τώρα θα αναγκαζόταν να ξενυχτήσει για να είναι εντάξει με τις αυριανές υποχρεώσεις της.
Άθελά της σκέφτηκε ότι και κάποιος άλλος μπορεί να ξενυχτούσε απόψε διαβάζοντας αν και δεν ήταν και πολύ σίγουρη για το τελευταίο. Θα μπορούσε να βλέπει τηλεόραση, να μιλάει με τους φίλους του στο τηλέφωνο ή να πίνει ένα ποτάκι χαζεύοντας τη φωτισμένη Ακρόπολη. Τελοσπάντων, εκείνος ας κάνει ότι θέλει. Εκείνη δεν πρόκειται να του ξαναμιλήσει αν δεν περάσει το μάθημα. Όταν κάποιος βάζει ένα στόχο πρέπει να προσπαθεί να τον πετύχει και όχι να διαμαρτύρεται κάθε φορά που αναγκάζεται να στριμώξει τα προσωπικά του «θέλω». Βέβαια ήταν λάθος της να κρίνει τους άλλους με βάσει τις δικές της εμπειρίες. Επειδή εκείνη ήταν πάντα αυστηρή με τον εαυτό της, δε σημαίνει ότι και όλοι έπρεπε να κάνουν το ίδιο. Πάντα κατά βάθος ζήλευε τους ανθρώπους που δεν έθεταν στον εαυτό τους όριο απόδοσης και μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ακολουθήσουν μια παρόρμηση της στιγμής –αρκεί βέβαια η επιλογή τους αυτή να ήταν συνειδητή και να ήταν έτοιμοι σε κάθε περίπτωση να αποδεχτούν τις συνέπειες της επιλογής αυτής.
Μάλλον έπρεπε να είχε βάλει αντηλιακό. Ένιωσε τους ώμους της να μουδιάζουν καθώς έβγαζε το βρεγμένο μαγιό και έβαζε την μπλούζα της. Μάζεψε γρήγορα-γρήγορα τα πράγματά της, τίναξε την άμμο από τα πόδια της, φόρεσε τα πέδιλά της, πήρε ένα εμφιαλωμένο νερό από το περίπτερο και ξεκίνησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου