H αλήθεια ήταν, πως αν και είχε πια συνηθίσει να κοιτούν οι άντρες τα πόδια της, αυτή τη φορά ένιωθε σχεδόν ενοχλημένη. Από την ώρα που είχε μπει στο μετρό και είχε καθίσει στο πρώτο κάθισμα που άδειασε, ο τυπάκος που καθόταν απέναντι της, είχε καρφώσει το βλέμμα του στις γάμπες τις. Δεν τον αδικούσε βέβαια. Είχε μακριές, λεπτές και καλοσχηματισμένες γάμπες, τις οποίες φρόντιζε κάθε φορά να επιδεικνύει με όποιο τρόπο μπορούσε. Τα τελευταία δύο χρόνια, το μακρύτερο ρούχο που είχε φορέσει, συμπεριλαμβανομένων παλτό και καπαρντίνων, έφθανε περίπου μια παλάμη πάνω από τα γόνατά της. Εννοείται επίσης πως είχε προ καιρού αποκηρύξει τα χοντρά και αδιαφανή καλσόν, τις ψηλές μπότες και γενικά ότι έκρυβε ή φόρτωνε υπερβολικά τα καλλίγραμμα πόδια της. Η γιαγιά της η Σμυρνιά πάντα έλεγε ότι οι άντρες έχουν ένα κατιτίς –φετίχ θα το έλεγε κανείς σήμερα- με τις γυναικείες γάμπες.
Και τα υπόλοιπα όμως μέρη του σώματός δεν ήταν άσχημα –καθόλου άσχημα. Τον τίτλο «Miss Ξυλόκαστρο» στα δεκαοκτώ της, τον είχε κερδίσει με το σπαθί της. Μπορεί στη συνέχεια να μην κέρδισε άλλους τίτλους – όχι γιατί δεν είχε τα προσόντα, οι διασυνδέσεις τις έλειπαν- αλλά παρόλα αυτά της δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελινγκ. Τα λεφτά βέβαια που έβγαλε ήταν πολύ λιγότερα απ’ όσα περίμενε, ενώ οι επιδείξεις στην επαρχία δεν είχαν τη λάμψη και το γκλάμουρ ή μάλλον τη ζεστασιά εκείνων που έβλεπε στα περιοδικά και ονειρευόταν. Άλλο να ξυπνάς χειμωνιάτικα στους 25οC στο Χίλτον με θέα το Δούναβη ή τον Σηκουάνα και άλλο στους 12οC σε μια πανσιόν κάπου έξω από την Αλεξανδρούπολη. «Εύκολη ζωή» και… κουραφέξαλα! Είχε βαρεθεί να ακούει τα σχόλια των άλλων. Εύκολο να το λένε αλλά αν είχαν τα κότσια να το κάνουν, γιατί δεν το δοκίμαζαν κι αυτοί; Έπρεπε να κοιτάξει τον εαυτό της και τότε έκρινε πως δεν είχε άλλο καλύτερο τρόπο να το κάνει.
Αν ήθελε βέβαια θα μπορούσαν οι συνθήκες να ήταν ευνοϊκότερες. Όμορφη κοπέλα ήταν και ήξερε να τραβάει τα βλέμματα. Ήταν όμως πάντα καχύποπτη με τους άντρες. Όχι ότι δεν έκανε σχέσεις μαζί τους, φρόντιζε όμως κάθε φορά να τους κρατάει σε απόσταση. Και φυσικά δεν είχε ποτέ ζητήσει χάρη από κανέναν και δεν είχε ποτέ υποχρεωθεί σε κανέναν. Πες από αρχές, από ιδιοσυγκρασία, από ένστικτο… ποιος ξέρει! Η γιαγιά της πάντως φρόντιζε να της πιπιλάει το μυαλό συνέχεια: «Μόνη σου κοριτσάκι μου θα πορευτείς στη ζωή σου…..δεν θα σου χρωστάει κανένας και δεν θα χρωστάς σε κανένα»! Μόνη της πορευόταν, μόνη της κέρδισε και την ευκαιρία για το δοκιμαστικό σε ένα διαφημιστικό φιλμάκι για καλσόν. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, τα πράγματα ήρθαν σχετικά πιο εύκολα γι’ αυτήν. Ακόμα και η πρόταση να παρουσιάζει το δελτίο καιρού στο Star Channel δεν την ξάφνιασε και πολύ.
Σταμάτησε να κοιτάει έξω από το παράθυρο την βροχή που εξακολουθούσε να πέφτει μονότονα από το πρωί και έστρεψε το βλέμμα της στην απέναντι θέση. Με ανακούφιση διαπίστωσε ότι ο τυπάκος με το διεστραμμένο βλέμμα είχε κάπου στο ενδιάμεσο κατέβει και ένας παππούς που λαγοκοιμόταν είχε πάρει τη θέση του. Αργούσαν ακόμα να φθάσουν στο αεροδρόμιο, και άνοιξε μια εφημερίδα που κάποιος είχε αφήσει φεύγοντας στη διπλανή θέση. Στο τρίτο φίλο, στη στήλη με τα κουτσομπολιά του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, είδε τη φωτογραφία της και διάβασε έκπληκτη από κάτω το σχετικό σχόλιο - «Το νέο δελτίο καιρού του Star-δελτίο πρωτοεμφανιζόμενου ξέκωλου-να επέμβει το ΕΣΡ». ΄Έγινε έξαλλη. Το ξαναδιάβασε, μην μπορώντας να πιστέψει στα μάτια της, και αναρωτήθηκε φωναχτά: “Κάποιος δεν θα έπρεπε εν προκειμένω να επέμβει και να απαγορεύσει στην ανέραστη γεροντοκόρη τηλεκριτικού να εκφράζεται με αυτόν τον υβριστικό τρόπο”; Ο παππούς απέναντι ανοιγόκλεισε τα μάτια του και την κοίταξε απορημένος. Του χαμογέλασε, έσκυψε προς το μέρος του, του έδειξε τη φωτογραφία της και του είπε: Δε συμφωνείτε και ΄σεις πως ο σωστός τίτλος γι’ αυτή τη φωτογραφία είναι “Έρχεται καλοκαιρία στο δελτίο του Star Channel”;
Επιτέλους έφθασαν στο αεροδρόμιο. Βγήκε γρήγορα από το βαγόνι, ενώ ο παππούς καθόταν ακόμα στη θέση του και κοίταζε τη σχεδόν -είναι η αλήθεια- ημίγυμνη φωτογραφία της. Προχώρησε προς την κεντρική αίθουσα του αεροδρομίου ενώ η βροχή είχε σταματήσει και ένα ουράνιο τόξο είχε αρχίσει να αχνοφέγγει στον ορίζοντα. «Μιλάνο σου ΄ρχομαι», σκέφτηκε και ένα χαμόγελο έσκασε στα έντονα βαμμένα χείλη της.
Και τα υπόλοιπα όμως μέρη του σώματός δεν ήταν άσχημα –καθόλου άσχημα. Τον τίτλο «Miss Ξυλόκαστρο» στα δεκαοκτώ της, τον είχε κερδίσει με το σπαθί της. Μπορεί στη συνέχεια να μην κέρδισε άλλους τίτλους – όχι γιατί δεν είχε τα προσόντα, οι διασυνδέσεις τις έλειπαν- αλλά παρόλα αυτά της δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελινγκ. Τα λεφτά βέβαια που έβγαλε ήταν πολύ λιγότερα απ’ όσα περίμενε, ενώ οι επιδείξεις στην επαρχία δεν είχαν τη λάμψη και το γκλάμουρ ή μάλλον τη ζεστασιά εκείνων που έβλεπε στα περιοδικά και ονειρευόταν. Άλλο να ξυπνάς χειμωνιάτικα στους 25οC στο Χίλτον με θέα το Δούναβη ή τον Σηκουάνα και άλλο στους 12οC σε μια πανσιόν κάπου έξω από την Αλεξανδρούπολη. «Εύκολη ζωή» και… κουραφέξαλα! Είχε βαρεθεί να ακούει τα σχόλια των άλλων. Εύκολο να το λένε αλλά αν είχαν τα κότσια να το κάνουν, γιατί δεν το δοκίμαζαν κι αυτοί; Έπρεπε να κοιτάξει τον εαυτό της και τότε έκρινε πως δεν είχε άλλο καλύτερο τρόπο να το κάνει.
Αν ήθελε βέβαια θα μπορούσαν οι συνθήκες να ήταν ευνοϊκότερες. Όμορφη κοπέλα ήταν και ήξερε να τραβάει τα βλέμματα. Ήταν όμως πάντα καχύποπτη με τους άντρες. Όχι ότι δεν έκανε σχέσεις μαζί τους, φρόντιζε όμως κάθε φορά να τους κρατάει σε απόσταση. Και φυσικά δεν είχε ποτέ ζητήσει χάρη από κανέναν και δεν είχε ποτέ υποχρεωθεί σε κανέναν. Πες από αρχές, από ιδιοσυγκρασία, από ένστικτο… ποιος ξέρει! Η γιαγιά της πάντως φρόντιζε να της πιπιλάει το μυαλό συνέχεια: «Μόνη σου κοριτσάκι μου θα πορευτείς στη ζωή σου…..δεν θα σου χρωστάει κανένας και δεν θα χρωστάς σε κανένα»! Μόνη της πορευόταν, μόνη της κέρδισε και την ευκαιρία για το δοκιμαστικό σε ένα διαφημιστικό φιλμάκι για καλσόν. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, τα πράγματα ήρθαν σχετικά πιο εύκολα γι’ αυτήν. Ακόμα και η πρόταση να παρουσιάζει το δελτίο καιρού στο Star Channel δεν την ξάφνιασε και πολύ.
Σταμάτησε να κοιτάει έξω από το παράθυρο την βροχή που εξακολουθούσε να πέφτει μονότονα από το πρωί και έστρεψε το βλέμμα της στην απέναντι θέση. Με ανακούφιση διαπίστωσε ότι ο τυπάκος με το διεστραμμένο βλέμμα είχε κάπου στο ενδιάμεσο κατέβει και ένας παππούς που λαγοκοιμόταν είχε πάρει τη θέση του. Αργούσαν ακόμα να φθάσουν στο αεροδρόμιο, και άνοιξε μια εφημερίδα που κάποιος είχε αφήσει φεύγοντας στη διπλανή θέση. Στο τρίτο φίλο, στη στήλη με τα κουτσομπολιά του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, είδε τη φωτογραφία της και διάβασε έκπληκτη από κάτω το σχετικό σχόλιο - «Το νέο δελτίο καιρού του Star-δελτίο πρωτοεμφανιζόμενου ξέκωλου-να επέμβει το ΕΣΡ». ΄Έγινε έξαλλη. Το ξαναδιάβασε, μην μπορώντας να πιστέψει στα μάτια της, και αναρωτήθηκε φωναχτά: “Κάποιος δεν θα έπρεπε εν προκειμένω να επέμβει και να απαγορεύσει στην ανέραστη γεροντοκόρη τηλεκριτικού να εκφράζεται με αυτόν τον υβριστικό τρόπο”; Ο παππούς απέναντι ανοιγόκλεισε τα μάτια του και την κοίταξε απορημένος. Του χαμογέλασε, έσκυψε προς το μέρος του, του έδειξε τη φωτογραφία της και του είπε: Δε συμφωνείτε και ΄σεις πως ο σωστός τίτλος γι’ αυτή τη φωτογραφία είναι “Έρχεται καλοκαιρία στο δελτίο του Star Channel”;
Επιτέλους έφθασαν στο αεροδρόμιο. Βγήκε γρήγορα από το βαγόνι, ενώ ο παππούς καθόταν ακόμα στη θέση του και κοίταζε τη σχεδόν -είναι η αλήθεια- ημίγυμνη φωτογραφία της. Προχώρησε προς την κεντρική αίθουσα του αεροδρομίου ενώ η βροχή είχε σταματήσει και ένα ουράνιο τόξο είχε αρχίσει να αχνοφέγγει στον ορίζοντα. «Μιλάνο σου ΄ρχομαι», σκέφτηκε και ένα χαμόγελο έσκασε στα έντονα βαμμένα χείλη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου